به گزارش مسیر انرژی به نقل از فراز انرژی؛ در این راستا، چهار راهکار اصلی برای افزایش تولید بنزین در کشور وجود دارد که شامل:
۱. احداث مینی‌ریفاینری مبتنی بر خوراک سبک
مینی‌ریفاینری‌ها یکی از روش‌های تولید بنزین هستند که در حال حاضر در کشور حدود ۲۲۰ واحد از این نوع پالایشگاه‌ها وجود دارد. اما بسیاری از این واحدها به دلیل مشکلات فنی و کیفیتی قادر به تولید بنزین با استانداردهای لازم نیستند. مشکلاتی مانند وجود گوگرد در خوراک دریافتی و کمبود واحدهای سولفورزدایی و ایزومریزاسیون، باعث می‌شود که این واحدها نتوانند در رفع کمبود بنزین نقش موثری ایفا کنند. به‌ویژه با کاهش تولید گاز از میدان پارس جنوبی، احتمال کاهش تامین میعانات گازی برای این واحدها بیشتر خواهد شد.
۲. احداث پالایشگاه‌های جدید
پالایشگاه‌های نفت‌خام جدید در دنیای امروز به دلیل کاهش تقاضا برای فرآورده‌های سنگین نفتی، تبدیل به گزینه‌های جذاب برای بسیاری از کشورها نشده‌اند. در آینده به دلیل کاهش کرک‌اسپرد و کاهش تقاضا برای فرآورده‌های نفتی، پالایشگاه‌های جدید برای تولید بنزین مقرون به صرفه نخواهند بود. به جای آن، فرآیندهای تولید محصولات پتروشیمی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند.
۳. تبدیل متانول به بنزین (MTG)
یکی از طرح‌های پیشنهادی برای تولید بنزین در کشور، تبدیل متانول به بنزین است که شامل احداث واحدهای MTG است. با این حال، این طرح به دلیل مشکلات اقتصادی و هزینه‌بر بودن، چندان موفق نبوده و با توجه به افت تقاضای جهانی بنزین، نمی‌تواند راه‌حلی پایدار برای مشکل تولید بنزین باشد. استفاده از تخفیف‌های خوراک برای این طرح هم به مشکلات مالی و اقتصادی می‌انجامد.
۴. احداث واحدهای تکمیلی در پالایشگاه‌های فعلی
برای افزایش تولید بنزین در کشور، بهترین راهکار این است که واحدهای تکمیلی در پالایشگاه‌های فعلی احداث شود. به‌ویژه واحدهای FCC که می‌توانند با کاهش تولید فرآورده‌های سنگین و افزایش تولید فرآورده‌های سبک، نقش مهمی در رفع کمبود بنزین ایفا کنند. در این راستا، بهبود ضریب پیچیدگی پالایشگاه‌ها می‌تواند به افزایش ظرفیت تولید بنزین کمک کند. به این ترتیب، ارتقای پالایشگاه‌های موجود و افزایش توان تولید در آنها نسبت به احداث پالایشگاه‌های جدید گزینه بهتری است.
چالش‌های مالی و مشکلات سیاست‌گذاری
هر کدام از این راهکارها با محدودیت‌هایی در حوزه مالی، فنی و عملیاتی مواجه هستند. به‌ویژه با کاهش سودآوری پالایشگاه‌ها و مشکلات ناشی از تحریم‌ها، تأمین منابع مالی برای اجرای این پروژه‌ها دشوار است. همچنین، تغییرات در فرمول قیمت‌گذاری بنزین نیز بر سودآوری پالایشگاه‌ها تاثیر منفی می‌گذارد. بنابراین، حمایت‌های سیاسی و اصلاحات در سیاست‌های مالی و انرژی، به‌ویژه در زمینه قیمت‌گذاری و تخفیف‌های خوراک، از اهمیت زیادی برخوردار است.
در مجموع، به نظر می‌رسد که سیاست‌های بهینه‌سازی و ارتقای پالایشگاه‌های موجود، به جای آزمون و خطا با طرح‌های جدید و هزینه‌بر، باید در اولویت قرار گیرد.
