به گزارش مسیر انرژی، در پی انتشار اخبار مربوط به خرید انواع کاتالیست های تقلبی از شخصی به نام ووبینگ توسط برخی از پتروشیمی های کشور، مستندات دیگری به دست «نفت ما» رسیده است که حاکی از حضور وی در سایر بخشهای صنعت پتروشیمی بوده، که یکی از این بخش ها تامین اکسترودر و سیستم انتقال جرم پنوماتیکی PCS است.
ظاهرا حضور نامبرده در این بخش از طریق مجموعه اهداف و شرکت EIED می باشد.
به این صورت که در پروژه های HDPE سروش و نگین مهستان، دستگاه اکسترودر هر یک به قیمت حدوداً ۱۲-۱۵ میلیون یورو به صورت تک سورس و بدون رقابت به فروش رفته است که فروشنده آنها ووبینگ بوده است! این رویه در پروژه HDPE تبریز نیز توسط EIED هم تکرار شد و این شرکت اصرار بر تکرار روش تک سورس با ووبینگ در همه پروژه های آتی مانند دهلران دارد. عموما واحد مهندسی شرکت EIED با رد به اصلاح فنی، تمامی رقبا را مرعوب فنی می کند و نه تنها بازار اکسترودر بلکه آینده سرمایه گذاری پلیمری کشور را در دست یک شخص معلوم الحال و یک تکنولوژی عقب افتاده که حتی در کشور چین با آن همه حمایت از محصولات داخلی جایگاهی ندارد، قرار میدهد.
این رویه ناصواب در مورد PCS با هدایت عناصر به اصطلاح تولید داخل در حال تکمیل است. بعنوان مثال در گروه اهداف در مجموعه سروش و نگین و پتروپالایش کنگان سه قرارداد PCS کاملا مشابه منعقد شده است، بطوریکه اولی و دومی با هدایت عناصر مشخص با قیمت بیش از ۱۲ میلیون یورو، بعضا با ادعای کذب تولید داخل و سومی علی رغم مقاومت همین عناصر با قیمت ۶.۳ میلیون یورو برای یک اسکوپ مشخص بسته شده است که حتی با ورود سازمان بازرسی کل کشور، هنوز تکلیف این ۱۰-۱۲ میلیون یورو اضافه پرداخت مشخص نیست! شکی نیست همین مبالغ منشاء تغذیه مالی تمام فسادهای آتی خواهد بود که همین رویه ناصواب هم اکنون در پروژه گچساران در حال تکرار است.
پرسش اصلی اینجاست نقش مدیران طرح های اهداف در این میان چه بوده است؟!
