به گزارش مسیر انرژی به نقل از ایلنا، حمیدرضا سهرابی درباره برنامه دولت برای مصرف سیانجی اظهار داشت: بر اساس اطلاعات موجود، در اواخر خرداد ماه سال جاری، مصوبهای از هیئت وزیران در مورد قیمت حاملهای انرژی و سیاستهای مرتبط با سبد سوختی کشور مطرح شد. اگرچه جزئیات این مصوبه به طور کامل منتشر نشده، اما به نظر میرسد که افزایش فاصله قیمتی بین بنزین و سیانجی یکی از محورهای اصلی آن بوده است. همچنین، در برنامهی راهبردی اخیر که در خرداد سال ۱۴۰۴ مطرح شد، راهبردهایی برای تنظیم قیمت حاملهای انرژی، به ویژه بنزین و سیانجی، پیشبینی شده است.
وی افزود: در شرایط کنونی برداشت بنده این است که نرخ سوم برای بنزین تعیین شود، به این ترتیب که نرخ اول و دوم با سقف و محدوده مشخصی باقی بماند و نیاز مازاد بر آن با نرخ سوم عرضه شود بعبارت دیگر به نظر میرسد حداقل در این مقطع در فاز اول برنامه دولت به مدار آوردن نرخ سوم باشد. بر این اساس سهمیه خودروهای لوکس حذف و سهمیه بنزین خودورهای هیبریدی کاهش یابد و به این شکل مصرف بنزین کنترل شود.
سخنگوی انجمن سیانجی کشور در ادامه با اشاره به نقش سیانجی به عنوان راهحلی برای کاهش ناترازیهای انرژی و بودجهای در کشور گفت: با توجه به شرایط کنونی، سیانجی به عنوان یک جایگزین کمهزینه و با زیرساخت موجود، میتواند بخش عمدهای از مشکلات سوخت را حل کند، این گاز طبیعی فشرده، نه تنها به عنوان یک سوخت پاک، بلکه به عنوان راهحلی برای کاهش ناترازیهای انرژی و بودجهای کشور مطرح است. اما آیا این راهحل به تنهایی کافی است؟ و آیا میتواند بار سنگین بحرانهای کنونی را بر دوش بکشد؟
وی بیان کرد: در حال حاضر، مبلغی که مشتری نهایی برای هر متر مکعب سیانجی پرداخت میکند، حتی اگر صفر هم باشد، تأثیر چندانی در سبد مصرفی خانوارها ندارد. این در حالی است که بنزین، به دلیل مصرف بالا و نرخ غیرواقعی، در وضعیت ناپایداری به سر میبرد. در شرایط کنونی کشور، با توجه به ناترازیهای موجود در حوزه انرژی و بودجه، به نظر میرسد که سیانجی تنها راهحل ممکن است. زیرساختهای موجود برای عرضه روزانه ۴۵ میلیون متر مکعب سیانجی، بدون نیاز به سرمایهگذاری کلان، این گزینه را به یک راهحل کمهزینه و عملی تبدیل کرده است.
سهرابی ادامه داد: هدف اولیه سیانجی، علاوه بر کاهش ناترازی بنزین، بهبود کیفیت هوا بود. مطالعات انجامشده در اوایل دهه ۸۰ نشان میدهد که هیچ راهحلی به جز سیانجی وجود ندارد. این گزینه نه تنها کمهزینه است، بلکه زیرساخت آن به طور کامل وجود دارد و تنها نیاز به حمایت و توجه بیشتر دارد. در مقابل، ساخت پالایشگاهها و دیگر راهحلها، بسیار پرهزینه و زمانبر بوده و ممکن است امکانات اجرایی آنها نیز وجود نداشته باشد.
وی تاکید کرد: در این میان، نقش خودروسازان نیز حائز اهمیت است. با توجه به مصوبات اخیر، خودروسازان موظف شدهاند که درصد قابل توجهی از تولیدات خود را به خودروهای سیانجی اختصاص دهند. این اقدام، گامی مهم در جهت افزایش تقاضا و استفاده بیشتر از این سوخت پاک است.
سخنگوی انجمن سیانجی کشور خاطرنشان کرد: در حال حاضر سیانجی نه تنها یک راهحل، بلکه یک ضرورت است. با توجه به ظرفیتهای موجود و زیرساختهای از پیش آماده، این گاز طبیعی فشرده میتواند بخش بزرگی از مشکلات کنونی را حل کند. تنها نیاز است که به این پتانسیل بزرگ توجه بیشتری شود و از آن به عنوان ابزاری برای شکستن کمر بحرانهای انرژی و بودجهای کشور استفاده شود.
وی با بیان اینکه باید هرچه سریعتر سهم مصرف سیانجی را در سبد سوخت کشور از این وضعیت نابسامان کنونی نجات دهیم، تصریح کرد: در حال حاضر، روزانه حدود ۱۶ میلیون مترمکعب سیانجی عرضه میشود، در حالی که ظرفیت بالقوه ما به ۴۵ میلیون مترمکعب در روز میرسد. اگر هر مترمکعب سیانجی معادل صرفهجویی یک لیتر بنزین باشد، آنگاه نقش حیاتی این سوخت پاک بیشازپیش آشکار میشود.
سهرابی گفت: تکالیف ویژهای برای تولید خودروهای دوگانهسوز تعیین شده که بخش عمده آن بر عهده خودروسازان است. همچنین، مصوبه شورای اقتصادی در سال ۱۳۹۸ درباره دوگانهسوز کردن خودروها اگرچه بخش کوچکی از آن اجرایی شد، اما به دلیل برخی چالشها متوقف ماند. خوشبختانه اکنون این مشکلات برطرف شده و امیدواریم با اجرای کامل آن، سهم سیانجی در سبد سوخت افزایش یابد.
به گفته وی؛ در شرایط فعلی، با ساختار موجود، پتانسیل جایگزینی ۳۰ میلیون لیتر بنزین با سیانجی فراهم است. اگر این رقم را با قیمت تمامشده دولتی (که رئیسجمهور در مجلس ۸ هزار تومان اعلام کردند) محاسبه کنیم و با هزینه واردات بنزین (سالانه حدود ۴ تا ۵ میلیارد دلار) مقایسه کنیم، به عددی کلان و قابلتوجه دست مییابیم که نشاندهنده دستاوردهای چشمگیر این طرح است.