به گزارش مسیر انرژی، میدان گازی دریایی غزه که در سواحل نوار غزه واقع شده، منبعی استراتژیک و با پتانسیل اقتصادی بالا برای فلسطینی‌ها به شمار می‌رود اما سال‌هاست در مرکز اختلافات حقوقی و سیاسی قرار دارد. این میدان که در عمق ۶۰۰ متری آب و حدود ۳۵ کیلومتری غرب غزه قرار دارد، نخستین بار در سال ۱۹۹۹ توسط شرکت بریتیش گاز کشف شد و حفاری‌های اولیه ذخایر تجاری قابل توجهی را تأیید کرد.
با وجود اهمیت این میدان برای تأمین انرژی پایدار و افزایش درآمدهای فلسطینیان، اسرائیل با استفاده از ابزارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی، بهره‌برداری مشروع فلسطینی‌ها از این منبع را مختل کرده و به دنبال تثبیت کنترل یکجانبه خود بر آن است. پس از کشف میدان، مذاکراتی میان شرکت بریتیش گاز، تشکیلات خودگردان فلسطین و اسرائیل برای بهره‌برداری آغاز شد اما موانعی چون مخالفت اسرائیل با قیمت‌های بازار و جلوگیری از توسعه میدان، روند پروژه را به تعویق انداخت.
از سال ۲۰۰۳، اسرائیل توسعه میدان گازی «غزه مارین» را به طور مستمر متوقف کرده و با صدور مجوزهای اکتشاف در مناطق دریایی فلسطینی، حقوق انحصاری فلسطین را نقض کرده است. این اقدامات که نقض قوانین بین‌المللی از جمله کنوانسیون سازمان ملل درباره حقوق دریاها به شمار می‌رود، به تعمیق مناقشات و ناتوانی فلسطینی‌ها در بهره‌برداری از منابع طبیعی خود منجر شده است.
همزمان با بحران جهانی انرژی و فشار کشورهای منطقه‌ای، در سال‌های اخیر مذاکراتی برای توسعه مجدد میدان آغاز شده است. با این‌حال، وضعیت امنیتی و سیاسی پیچیده نوار غزه همچنان بزرگ‌ترین مانع پیش رو است. تخریب زیرساخت‌ها و محدودیت‌های اعمال شده، نه تنها معیشت مردم را به خطر انداخته بلکه به نظر می‌رسد بخشی از طرحی گسترده برای تسهیل کنترل اسرائیل بر این منبع استراتژیک باشد.
این میدان گازی، فراتر از یک منبع انرژی، نمادی از چالش‌های ژئوپلیتیکی و حقوقی است که درگیری فلسطین و اسرائیل را پیچیده‌تر کرده و آینده اقتصادی نوار غزه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
