به گزارش مسیر انرژی، یکی از روش‌های فروش نفت کشورمان روش کشتی به کشتی است. به‌طوری که نفتکش پر می‌شود و به نزدیک سواحل کشور دیگری برده می‌شود و در آنجا به کشتی هدف جابه‌جا می‌شود. اسناد و مدارکی آماده می‌شود و نفت در یکی از بنادر تخلیه می‌شود. این روش ریسک‌های خاص خودش را دارد. دولت فعلی این ریسک‌ها را پذیرفت و اقدام به فروش نفت کرد.
محمدصادق مهرجو، کارشناس حوزه انرژی، با اشاره به این موضوع که تلاش برای افزایش فروش نفت در دولت فعلی به نتیجه رسید، در گفت‌وگو با خبرنگار «تعادل»، تصریح کرد: شواهد نشان می‌دهد که بیشتر رشد اقتصادی کشور در سه ماهه اول سال جاری ناشی از افزایش فروش نفت بوده است. از طریق بازارسازی و بازاریابی‌های مناسب توانستیم، نفت را به فروش برسانیم. وی در ادامه گفت: در حوزه‌هایی مانند فولاد، سیمان و حتی پتروشیمی هم رشد اقتصادی چندانی را شاهد نبودیم. در حوزه پتروشیمی، اگرچه تناژ تولید بالا رفته است، اما تفاوت معناداری در بخش فروش نداشته‌ایم و صادرات فقط ۱۶ میلیارد دلار بوده است.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: از آنجایی‌که ما تحت تحریم هستیم و نمی‌توانیم نفت خود را به صورت رسمی به فروش برسانیم، نهادهای مختلف به موضوع ورود کردند و مساله فروش نفت را پیش بردند.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: اقداماتی که در دولت سیزدهم به اجرا گذاشته شد، افزایش تولید و صادرات نفت و گاز را به دنبال داشته است. در سال ۱۳۹۹ به‌طور متوسط ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشه در روز تولید داشتیم، سال ۱۴۰۰ به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه رسید و در سال ۱۴۰۱ به ۲ میلیون و ۷۵۰ هزار بشکه افزایش یافت. در ۶ ماهه اول سال جاری تولید نفت کشور به ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار بشکه نزدیک شد. این آمارها نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری‌هایمان در حوزه فروش جواب داده است و روند صعودی داشته‌ایم.
مهرجو گفت: توانستیم با پیدا کردن بازارهای جدید به فروش گاز طبیعی و همچنین میعانات گازی خود بپردازیم. در زمینه فروش این محصول جانبی بازاریابی مناسبی داشتیم و توانستیم آن را در بازارهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای صادرات داشته باشیم و سیاست‌گذاری‌های موفق در حوزه بازطراحی تجارت انرژی ایران، مسیر تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی در بهار ۱۴۰۲ را فراهم کرد.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از سیاست‌هایی که در صنعت نفت و گاز دنبال کردیم، سیاست پالایشگاه‌های فراسرزمینی بود. این اقدام قطعاً روش درستی است و باید سرمایه‌گذاری‌های بیشتری در این حوزه داشته باشیم. قطعاً این روش توانست به سهم خودش در افزایش فروش نفت کشور موثر باشد.
مهرجو گفت: سرمایه‌گذاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی سیاست درستی است و جزو پیشنهادهای ما به دولت رییسی در ستاد تحول دولت بود. بیشتر تأکید ما بر این است که به پالایشگاه داری در دیگر کشورها بپردازیم. کشورهای تولیدکننده نفت خام از جمله عربستان نیز این سیاست را در پیش گرفته‌اند. ریاض در شرق آسیا و آفریقای جنوبی در زمینه مخازن ذخیره و پالایشگاه سرمایه‌گذاری کرده است. دلیلش این است که با استفاده از این روش به هیچ عنوان امکان تحریم صادرات نفت خام وجود ندارد.
وی ادامه داد: وقتی درصدی از پالایشگاه فراسرزمینی یا تمام آن متعلق به کشوری است، امکان تحریم وجود ندارد. در این شرایط، کشورها تابع قوانین تجارت بین‌الملل هستند و کشوری مانند امریکا نمی‌تواند تحریم را در دستور کار قرار دهد. بنابراین، اجرای سیاست درستی مانند پالایشگاه‌های فراسرزمینی نیز به رشد اقتصادی صنعت نفت کشور کمک کرد.یکی از روش‌های فروش نفت کشورمان روش کشتی به کشتی است. به‌طوری که نفتکش پر می‌شود و به نزدیک سواحل کشور دیگری برده می‌شود و در آنجا به کشتی هدف جابه‌جا می‌شود. اسناد و مدارکی آماده می‌شود و نفت در یکی از بنادر تخلیه می‌شود. این روش ریسک‌های خاص خودش را دارد. دولت فعلی این ریسک‌ها را پذیرفت و اقدام به فروش نفت کرد.
محمدصادق مهرجو، کارشناس حوزه انرژی، با اشاره به این موضوع که تلاش برای افزایش فروش نفت در دولت فعلی به نتیجه رسید، در گفت‌وگو با خبرنگار «تعادل»، تصریح کرد: شواهد نشان می‌دهد که بیشتر رشد اقتصادی کشور در سه ماهه اول سال جاری ناشی از افزایش فروش نفت بوده است. از طریق بازارسازی و بازاریابی‌های مناسب توانستیم، نفت را به فروش برسانیم. وی در ادامه گفت: در حوزه‌هایی مانند فولاد، سیمان و حتی پتروشیمی هم رشد اقتصادی چندانی را شاهد نبودیم. در حوزه پتروشیمی، اگرچه تناژ تولید بالا رفته است، اما تفاوت معناداری در بخش فروش نداشته‌ایم و صادرات فقط ۱۶ میلیارد دلار بوده است.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: از آنجایی‌که ما تحت تحریم هستیم و نمی‌توانیم نفت خود را به صورت رسمی به فروش برسانیم، نهادهای مختلف به موضوع ورود کردند و مساله فروش نفت را پیش بردند.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: اقداماتی که در دولت سیزدهم به اجرا گذاشته شد، افزایش تولید و صادرات نفت و گاز را به دنبال داشته است. در سال ۱۳۹۹ به‌طور متوسط ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشه در روز تولید داشتیم، سال ۱۴۰۰ به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه رسید و در سال ۱۴۰۱ به ۲ میلیون و ۷۵۰ هزار بشکه افزایش یافت. در ۶ ماهه اول سال جاری تولید نفت کشور به ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار بشکه نزدیک شد. این آمارها نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری‌هایمان در حوزه فروش جواب داده است و روند صعودی داشته‌ایم.
مهرجو گفت: توانستیم با پیدا کردن بازارهای جدید به فروش گاز طبیعی و همچنین میعانات گازی خود بپردازیم. در زمینه فروش این محصول جانبی بازاریابی مناسبی داشتیم و توانستیم آن را در بازارهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای صادرات داشته باشیم و سیاست‌گذاری‌های موفق در حوزه بازطراحی تجارت انرژی ایران، مسیر تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی در بهار ۱۴۰۲ را فراهم کرد.
این کارشناس ارشد انرژی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از سیاست‌هایی که در صنعت نفت و گاز دنبال کردیم، سیاست پالایشگاه‌های فراسرزمینی بود. این اقدام قطعاً روش درستی است و باید سرمایه‌گذاری‌های بیشتری در این حوزه داشته باشیم. قطعاً این روش توانست به سهم خودش در افزایش فروش نفت کشور موثر باشد.
مهرجو گفت: سرمایه‌گذاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی سیاست درستی است و جزو پیشنهادهای ما به دولت رییسی در ستاد تحول دولت بود. بیشتر تأکید ما بر این است که به پالایشگاه داری در دیگر کشورها بپردازیم. کشورهای تولیدکننده نفت خام از جمله عربستان نیز این سیاست را در پیش گرفته‌اند. ریاض در شرق آسیا و آفریقای جنوبی در زمینه مخازن ذخیره و پالایشگاه سرمایه‌گذاری کرده است. دلیلش این است که با استفاده از این روش به هیچ عنوان امکان تحریم صادرات نفت خام وجود ندارد.
وی ادامه داد: وقتی درصدی از پالایشگاه فراسرزمینی یا تمام آن متعلق به کشوری است، امکان تحریم وجود ندارد. در این شرایط، کشورها تابع قوانین تجارت بین‌الملل هستند و کشوری مانند امریکا نمی‌تواند تحریم را در دستور کار قرار دهد. بنابراین، اجرای سیاست درستی مانند پالایشگاه‌های فراسرزمینی نیز به رشد اقتصادی صنعت نفت کشور کمک کرد.
