به گزارش مسیر انرژی، در حالی هفته گذشته تفاهمنامه انتقال تکنولوژی کاتالیست بین یک شرکت ناشناس ایرانی و شرکت روسی در معیت شرکت ملی پالایش و پخش به امضا رسید که این کاتالیست سال ها پیش در کشورمان و توسط شرکت های دانش بنیان بومی سازی شده بود.
هفته گذشته همایش انتقال فناوری و بومی‌سازی کاتالیست‌های صنایع پالایشی، پتروشیمی و گاز با حضور مدیران عامل شرکت ملی پالایش و پخش و شرکت ملی صنایع پتروشیمی در محل شرکت ملی پالایش و پخش برگزار شد که هدف از آن انتقال فناوری، بومی‌سازی و سرمایه‌گذاری در تولید کاتالیست با همکاری شرکتی روس بود اما دریغ که این قراردادهای همکاری و انتقال تکنولوژی برای کاتالیست هایی بود که یا قبلا توسط بخش خصوصی ایران تولید و یا توان تولید آن در کشور وجود داشته و بازارهای صادراتی آن نیز بدست آمده است!
ماه اخیر خبرهای راه اندازی پتروشیمی های مختلف کشور با کاتالیست هایی که نام آنها در تفاهم نامه منعقد شده نیز وجود داشت، منتشر شد. راه اندازی طرح های پتروشیمی اوره، آمونیاک و متانول با کاتالیست های ایرانی حاصل تلاش چندین ساله صنعت کاتالیست ایران است.
در کنار آن بارگذاری واحد اتیلن پتروشیمی مروارید از هلدینگ پتروفرهنگ با کاتالیست هیدروژناسیون استیلن شرکت نفت و گاز سرو نیز در ماه گذشته به ثمر نشست و همینطور شرکت اکسیر نوین فرایند آسیا برای ساخت کاتالیست نقره پتروشیمی مروارید!
معلوم نیست شرکت پالایش و پخش ایران با چه هدفی و به چه هزینه ای بازار دانشی که به تازگی بومی سازی شده است و می تواند برای ایران منافع ایجاد کند، در حوزه انتقال تکنولوژی با یک شرکت روسی قرارداد می‌بندد و آن هم با یک شرکت ایرانی که هیچ نام و نشانی از آن وجود ندارد و هیچ سابقه ای در صنعت کاتالیست ایران ندارد.
درحالی که شرکت پالایش و پخش ایران می توانست در راستای قانون جهش تولید از توان بالای شرکت های صادراتی کاتالیستی ایران برای توسعه بومی سازی کاتالیست های دیگر نیز استفاده کند.
سوال اینجاست که به رغم توصیه های رهبری در خصوص به کارگیری توان متخصصین داخلی چه کسی این ظلم را می پذیرد که با نادیده گرفتن سفره کارگران کشور، این قرارداد و تفاهم نامه های شبه دار را به امضا برساند؟
